Category: Mirësjellja – Edukata fetare

Shejh Muhamed el Gazali, Allahu e mëshiroftë!, thotë:

I thashë njërit të dhënë pas alkoolit: “A nuk i pendohesh Allahut?”

Më shikoi i mërzitur, sytë iu mbushën me lot dhe më tha: “Lute Allahun për mua.”

E meditova gjendjen e këtij njeriu dhe zemra mu zbutë. Të qarit e tij e jep një sinjal se është i vetëdijshëm për gjynahet që ia ka bërë Allahut dhe është i mërzitur sepse ai atë e kundërshton dhe ka dëshirë ta përmirësojë veten. Ai është besimtar me bindje, mirëpo i sprovuar. Ai kërkon shërim dhe kërkon nga unë t’i ndihmoj.

Në vete thashë: “Gjendja ime mundet të jetë e njëjtë sikurse e tij, madje edhe më e rëndë. E vërtetë është se unë nuk kam shijuar alkool asnjëherë, rrethi ku jetoja nuk e përdornin, mirëpo unë ndoshta e kam shijuar të dehurit e shkujdesjes, e cila më bëri të largohem tepër nga Zoti im dhe t’i harroj të drejtat e Tij. Ai qan për mangësitë e veta, kurse unë dhe ata që janë si unë nuk qajmë për mangësitë e tona dhe ka mundësi që vetja të na mashtrojë.”

U drejtova kah ai i cili kërkoi nga unë të lutem për të që ta lërë alkoolin dhe i thashë: “Eja së bashku të lutemi për ne:“O Zoti ynë! Ne e kemi futur veten në gjynah, prandaj, nëse Ti nuk na fal dhe nuk na mëshiron, ne vërtet që do të jemi nga të humburit.””[1]

Nga arabishtja: Irfan JAHIU

[1]              (El-Araf: 23)

Një i ri kalon përreth një të varfrit lypës dhe ndalet pranë tij t’i jep diçka nga të hollat, mirëpo kur e futi dorën nëpër xhepa, e vërejti se e ka harruar kuletën në shtëpi.

U turpërua nga kjo situatë dhe i kërkoi falje të varfrit duke i thënë:

– Kërkoj falje, o prindi im! E harrova kuletën në shtëpi dhe, me lejen e Allahut, kur të kthehem do t’i marr të hollat me vete dhe do të vij te ti.

Njeriu i varfër ia kthehu:

– Më fal, o biri im! Ti më dhurove më shumë se të gjithë.

I riu u habit:

– Mirëpo, o prindi im, unë nuk të dhashë asgjë!

– Ti kur më kërkove falje, mu drejtove me fjalën“o prindi im”. Këtë fjalë nuk e kam dëgjuar nga askush. Kjo fjalë për mua është më e larta dhe më e shtrenjta, – ia ktheu i varfri.

Pra, “Fjala e mirë është sadaka”.

Nga arabishtja: Irfan JAHIU

Rrëfehet për njërin se kishte shkuar mysafir te një shok i tij koprrac. Kur mbërriti mysafiri, koprraci e thirri të birin dhe i tha:

– O biri im, kemi mysafir të ndershëm që e dua shumë. Shko dhe blej për ne gjysmë kilogrami mish ndër më të mirin në treg.

I biri shkoi dhe pas një kohe u kthye, mirëpo duarthatë. Prindi i thotë:

– Po ku e ke mishin?

I biri i përgjigjet:

– Shkova te kasapi dhe i thashë të ma japë mishin më të mirë që e kishte. Ai ma kthehu: “Do të jap mish ndër më të mirin, si të jetë gjalpë.” Mendova dhe i thashë vetes:“nëse është ashtu, pse nuk shkoj e të blej gjalpë në vend të mishit?!” Dola dhe shkova në shitore dhe shitësit i thashë: “Më jep gjalpin më të mirë që e ke”. Shitësi më tha: “Do ta jap gjalpin më të mirë, si të jetë mjaltë.”Mendova dhe i thashë vetes: “nëse është ashtu, më mirë do të blej mjaltë.”Shkova te shitësi i mjaltit dhe i thashë: “Më jep mjaltin më të mirë që e ke.”Shitësi më tha: “Do ta jap mjaltin më të mirë që e kam, është si uji i çiltër.”Mendova dhe i thashë vetes:“nëse është ashtu, ne kemi ujë të çiltër në shtëpi.” Kështu u ktheva në shtëpi, pa mos blerë asgjë.

Prindi i tha:

– O biri im, sa i mençur që je! Mirëpo, të ka ikur një gjë: këpucët e tua duke ecur nga dyqani në dyqan i ke dëmtuar dhe harxhuar rëndë.

Djali ia kthehu:

– Jo, o babai im. I kisha të mbathura këpucët e mysafirit.

Nga arabishtja: Irfan JAHIU

Një grua dëgjoi se Abdullah ibën Mesudi, Allahu qoftë i kënaqur nga ai!, i mallkoi ato gra që e ndryshojnë natyrshmërinë e tyre të krijimit, si shkuljen e vetullave, ndarjen mes dhëmbëve për zbukurim etj.

Gruaja u nis drejt tij ta pyesë për këtë çështje dhe Ibën Mesudi iu përgjigj:

– E pse unë të mos i mallkoj ato gra, kur i Dërguari i Allahut, lavdia dhe paqja e Allahut qofshin mbi të!, i mallkoi ato dhe po ashtu kjo ndalesë është në Librin e Allahut?

Gruaja e habitur i tha:

– Unë e kam lexuar krejt Kuranin, mirëpo nuk kam hasur në ndonjë ajet që aludon në ndalesën e këtyre gjërave.

Këtu u paraqit urtësia e një dijetari të mençur, i cili e kupton fenë shumë mirë dhe i tha:

– A nuk e lexove ajetin“Çfarëdo që t’ju japë i Dërguari, merreni atë, e çfarëdo që t’ju ndalojë, hiqni dorë prej saj.”[1]

Gruaja iu përgjigj:

– Po.

– Atëherë edhe Kurani e ka ndaluar një gjë të tillë, – i tha Abdullah ibën Mesudi, Allahu qoftë i kënaqur nga ai!

Nga arabishtja: Irfan JAHIU

[1]              (El-Hashër:7)

Ngjarjen në vijim na e rrëfen familja e një plake, e cila në atë kohë i kishte arritur të tetëdhjetat dhe jetonte në Riad, kryeqytetin e Arabisë Saudite. Plaka një ditë nga ditët ulet me disa gra, mirëpo e vërejti se ato kohën po e kalojnë në muhabete e thashetheme, në përgojim e bartje të fjalëve, filania e gjatë e tjetra e shkurtër, njëra e bukur e tjera e shëmtuar, njëra e martuar e tjetra e ndarë etj. Plaka e vërejti se aty s’ka fare dobi dhe u largua në shtëpinë e saj për ta përmendur Allahun, ashtu siç edhe vepronte gjithmonë.

E mori sixhadenë dhe filloi të falë namaz nate, ashtu siç e kishte traditë edhe netëve tjera, mirëpo kjo natë do të dallohet nga ato tjerat me diçka. Duke u falur plaka nxjerrë një zë dhe kjo ia tërhoqi vëmendjen birit të saj, të cilin e kishte të vetëm dhe e respektonte nënën shumë. I biri hyri në dhomë dhe e pa nënën se kishte ra në sexhde dhe kishte mbetur në atë gjendje. Plaka e thirri duke i thënë:

– O biri im, në këtë moment nuk më lëviz nga trupi asgjë, përveç gjuhës.

I biri i tha:

– Nëna ime, do të dërgoj shpejt në spital.

Plaka ia kthehu:

– Jo, o biri im, më lër këtu.

– Jo, pasha Allahun, do të shkojmë në spital, – i tha djali.

Mjekët mblidhen shpejt të shohin se çfarë të bëjnë, mirëpo e shohin se janë të pafuqishëm për të bërë ndonjë gjë. Plaka i drejtohet të birit dhe i thotë:

– O biri im, për hir të Allahut, të lutem më dërgo në shtëpi dhe te sixhadeja ime.

Kthehet plaka në shtëpi, i biri i jep abdes dhe e vendos mbi sixhadenë e saj, dhe në atë gjendje që ishte fillon të falet.

I biri vazhdon me rrëfimin.

Pas një kohe të shkurtër, para sabahut, nëna ime më thirri dhe më tha: “O biri im, të lë në mbrojtje të Allahut, i cili i mbron robërit e Tij dhe nuk i humb” dhe tha: “Esh-hedu en la ilahe il-lAllah ue esh-hedu en-ne Muhameden resulullah.” Pastaj i mori frymëmarrjet e fundit dhe ndërroi jetë.

Nuk i mbeti të birit tjetër, përveç se t’ia lajë xhenazen, ta qefinosin, ta bartin për t’ia falur namazin, e pastaj ta dërgojnë deri te varrezat dhe t’ia zgjerojnë varrin më shumë që ta varrosin duke qenë në atë gjendje – në sexhde.

Njeriu sikur vdes, ashtu do të ringjallet në Ditën e Kiametit para Allahut, e kjo plakë vdiq në sexhde dhe në sexhde do të ringjallet para Allahut, Ditën e Kiametit, me lejen e Allahut!

Nga arabishtja: Irfan JAHIU

Një vajzë martohet për një djalë të devotshëm që quhej Ismail. Ai njihej si dijetar i madh, kishte marrë mësime nga imam Maliku, Allahu e mëshiroftë!, dhe nga fryti i kësaj martese të bekuar, u lind një djalë të cilin do ta emërtojnë me emrin Muhamed.
Pas një kohe të shkurtër, Ismaili ndërron jetë dhe gruas dhe fëmijës së tij u lë pasuri të madhe. Atë pasuri gruaja më vonë do ta investojë në edukimin e fëmijës së saj me edukatë të pastër islame. Qëllim i saj ishte që fëmijën ta bëjë dijetar nga dijetarët e mëdhenj mysliman, mirëpo, për fat të keq fëmija i saj u verbua në fëmijëri. Kur njeriu është i verbër, shumë rëndë është të transferohet nga një dijetar te tjetri dhe nga një vend në vend tjetër për të kërkuar dituri.
Allahu kësaj gruaje ia hapi derën e duasë dhe filloi t’i lutet Allahut me sinqeritet dhe me nijet të pastër. Një natë nga netët, duke fjetur, e pa në ëndërr Ibrahimin, alejhi selam!, i cili i tha: “E lumja ti, Allahu ia kthehu birit tënd pamjen nga lutjet e shumta që i bëre.”Ajo menjëherë u zgjua nga gjumi dhe kur e pa fëmijën e saj, ishte shëruar dhe të parit i ishte kthyer. I lartësuar qoftë Allahu, i cili i përgjigjet nevojtarit kur ai e thërret dhe i cili i largon brengat!
Pasi që iu kthye shikimi, nëna e drejtoi dhe e udhëzoi të birin në kërkimin e diturisë dhe Allahu ia hapi dyert e diturisë dhe e bekoi në të.
Ai më vonë u bë autor i një ndër librave më të sakta në dynja, pas librit të Allahut, Kuranit, i cili titullohet dhe njihet si “Sahih el Buhari”.
Pra, rrëfimi është për Muhamed ibën Ismail el Buhari, apo siç njihet ndryshe si imam Buhari, Allahu e mëshiroftë!, të cilit Allahu ia hapi dyert e diturisë dhe kuptimit të fesë.
Porosi për secilin nga ju që i trokitni dyert e mjekëve dhe nuk keni gjetur ilaç: trokitni në dyert e qiellit, mos u dëshpëroni nga mëshira e Allahut dhe mos u largoni nga duatë! Mos i ulni duart tuaja nga lutjet, se Allahu nuk lodhet nga lutjet tuaja, derisa ju nuk i lini ato.
Dr. Aid el Karni

Nga arabishtja: Irfan JAHIU