Category: Tregime

Djali bashkë me babanë e tij ishin duke darkuar në një restorant.

Babai ishte një burrë jashtëzakonisht i moshuar e i dobët dhe teksa ishte duke darkuar i ra ushqimi në këmishë dhe pantallona. Personat tjerë, të pranishëm në lokal, e shikonin me neveri, derisa djali gjatë gjithë kohës ishte i qetë.

Pasi përfunduan darkën, djali i cili nuk ndihej aspak i turpëruar, e dërgoi të atin në tualetin e restorantit, pastroi ushqimin e mbetur nga rrobat, hoqi njollat dhe rregulloi flokët e syzet e të atit. Kur dolën nga tualeti, i gjithë restoranti i shikonin në heshtje, duke mos e kuptuar se si dikush mund ta turpëronte veten kaq shumë publikisht.

Djali pagoi faturën dhe të dy nisën ngadalë të largoheshin nga restoranti.

Në atë kohë, një burrë i moshuar, i cili ishte duke darkuar, papritur thirri djalin: “A nuk mendon se ke lënë diçka pas veti?”
Djali u kthye dhe shikoi: “Jo, zotëri, nuk e kam bërë!”

I moshuari iu përgjigj kësaj: “Po! Ti ke lënë mësim për çdo djal dhe shpresë për çdo baba në këtë planet!”

Në restorant mbretëroi heshtja!

Një mbret kishte një kalë të bardhë të cilin e donte shumë.

Një ditë u tha vartësve ti tij:
– Atij, që më sjell lajmin e vdekjes së këtij kali të bardhë do t’i fluturojë koka, prandaj bëni shumë kujdes, sepse këtë kalë e dua si sytë e ballit.
Një ditë, si çdo gjallese tjetër edhe kalit i erdhi koha e vdekjes. Por, askush nuk guxonte të lajmëronte mbretin për vdekjen e kalit. Më në fund kryenallbani çohet në këmbë dhe vendos të shkojë të lajmërojë mbretin për vdekjen e kalit.
Kryenallbani, pasi del në audiencë të mbretit, i thotë:
– Shkëlqesi! Kali juaj i bardhë është shtrirë, ka mbyllur sytë, është fryrë dhe nuk merr frymë fare.
Mbreti i thotë:
– Thuaj që kali ka vdekur.
Kryenallbani:
– Shkëlqesi! Ka vdekur po thoni ju, jo unë.
Në këtë mënyrë kryenallbani shpëtoi veten nga vdekja e sigurt.

Duhet të kemi kujdes, sepse mënyra se si flasim ndryshon shumë gjëra.